Μου φαίνεται απίστευτο ότι πέρασε σχεδόν ένας χρόνος, απο τότε που έγραψα το παρακάτω άρθρο και 4 χρόνια απο τον φόνο του Πάολο Παολίνο Γκουατζατζάρα (Paulo Paulino Guajajara): και αν αυτό, το διαφορετικό για εμάς, επίθετο, σου φαίνεται γνωστό, τότε μάλλον ακολουθείς στο Ινσταγκραμ τα στόρυ μου, για την φοβερή και τρομερή Αμαζόνα (κυριολεκτικά!) και εκλεγμένη πλέον, πολιτική μορφή της Βραζιλίας, την Σόνια Γκουατζατζάρα (Sonja Guajajara)! Ακολουθεί λοιπόν το πρωτότυπο post και ελπίζω, μέσα απο αυτό, να τιμήσουμε τις θυσίες τόσων ντόπιων του Αμαζονίου, που δυστυχώς δολοφονούνται μέσα στα σπίτια τους και αυτήν την στιγμή. Είναι επίσης και αχτίδα φωτός, καθώς ο άνισος αγώνας την Sonja Guajajara, δεν είναι πλέον αόρατος, ενώ ο αδίστακτος Πρόεδρος της Βραζιλίας, έχασε πριν λίγες μέρες τις εκλογές και η Ευρωπαική Ενωση ψήφισε ενάντια στην εισαγωγή λίστας προιόντων απο τον Αμαζόνιο, ώστε να προστατευτούν όχι μόνο οι ντόποι και το δάσος, αλλά όλος ο πλανήτης, απο τις αυτοκτονικές του τάσεις. Ελπίζω μία μέρα, όχι τόσο μακριά, να μην χρειάζονται τέτοια άρθρα.

“Σκέφτηκα έντονα τι πληροφορίες να περιλάβω, τονίσω ή αναλύσω, στο συγκεκριμένο post. Γιατί; Επειδή μπορούμε να αναλύσουμε ατελείωτα θέματα αδικίας και εγκληματικής συμπεριφοράς. Αυτή η ιστορία, είναι όσο πιό σύντομη γίνεται.

Στις συνεδρίες life coaching, χρησιμοποιούμε συχνά την τεχνική του οραματισμού, για να συνδεθούμε συναισθηματικά με μία κατάσταση, ώστε να δυναμώσουμε και να αντιμετωπίσουμε αυτό που μας μπλοκάρει. Να λοιπόν μία τέτοια, έντονη, άσκηση: κλείνεις τα μάτια και φαντάζεσαι ότι έχεις ένα μαγαζί. Πετάγεσαι σε μία δουλίτσα στα γρήγορα και η κολητή σου ή κολητός σου, έχει για λίγο το νου του, στο μαγαζί. Καθώς γυρίζεις, βλέπεις έξω αστυνομία, ασθενοφόρο και σε ενημερώνουν, ότι έγινε ληστεία και ο φίλος σου σκοτώθηκε. Σου κόβεται η ανάσα. Ανοιξε τώρα τα μάτια σου και σκέψου το πρόσωπο της φωτογραφίας αυτού του άρθρου: δεν ήταν φίλος σου, ήταν όμως κάποιου φίλος, αδερφός, παιδί.

Το όνομα του ήταν Paulo Paulino Guajajara ή el Lobo (ο Λύκος στα Ισπανικά, επειδή κινιόταν στα δάση, σαν λύκος). Ηταν ντόπιος του Αμαζονίου της Βραζιλίας, φύλακας της προστατευμένης; περιοχής, Arariboia, στον δάσος τους Maranhao. Δολοφονήθηκε με μία σφαίρα στο κεφάλι απο υλοτόμους, ενώ ήταν για κυνήγι, την 1η Νοεμβρίου, 2019 (πηγή, Reuters). Στις 13 Φεβρουαρίου, 2021, έλαβα ένα Instagram post (#justiceforisac) για τον καθηγητή Isac Tembe, που είχε πάει βόλτα στην περιοχή, την προηγούμενη, συγκεκριμένα στο, Alto Rio Guama, στην Paragominas, βορειοανατολικά της επικράτειας Para, επίσης προστατευμένη περιοχή, Εθνικό Πάρκο, και δολοφονήθηκε απο την στρατιωτική αστυνομία, με σφαίρα απο πολύ κοντά, στο στήθος! Ηταν πολύ αγαπητός δάσκαλος, επίσης 24 ετών, ηγείτο ομάδας παίδων, την Kamarar, αφοσιωμένη στην προστασία του δάσους και αδερφός του Αρχηγού Τέμπε (Tembe), της φυλής των Τενετεχάρα (Tenetehara).

Γιατί να νοιαστείς; όλοι έχουμε σοβαρά θέματα προσωπικά και σε παγκόσμιο επίπεδο, πολύ στρεσογόνα, ανάλογα και που μένει ο καθένας. Σε ενδιαφέρει να αναπνέεις; Ναί, αναφέρομαι στο γνωστό και απαραίτητο, Οξυγόνο. Πιστεύεις ότι μπορεί να υπάρξει ζωή χωρίς αυτό; Οχι; Συμφωνώ. Την ίδια γνώμη είχε και ο ‘Λύκος’, ο Παολίνο, ο Ιζακ και αμέτητοι άλλοι κάτοικοι του Αμαζονίου. Τι έχουν κάνει; Μορφώθηκαν και εκπαιδεύτηκαν στην ‘πολιτισμένη’ μας κουλτούρα και τεχνολογία. Την χρησιμοποιούν για να ελέγχουν έξυπνα, καταγράφωντας με αποδείξεις, την ανελέητη καταστροφή της γης τους και της συνέπειες αυτής, σε όλον τον πλανήτη, αφού ο Αμαζόνιος είναι ο πνεύμονας της Γης. Γι’αυτό δολοφονήθηκαν, εν ψυχρώ, 24 ετών.

Τι μπορείς να κάνεις; μπορώ να σου πω τι έκανα εγώ: απο την άνεση και ζεστασιά του σπιτιού μου, μπήκα διαδίκτυο, έψαξα, βρήκα προιόντα που έρχονται απο Αμαζόνιο ή πρώτες ύλες που χρησιμοποιούνται σε φαγώσιμα και άλλα και σταμάτησα να τα αγοράζω. Τόσο εύκολο.”

Καλός μου φίλος απο Χανιά, με ρώτησε πρόσφατα, γιατί με έχει τραβήξει τόσο έντονα (ενώ υπάρχουν θέματα παντού), το συγκεκριμένο, του Αμαζονίου. Η απάντηση είναι απλή, (όλα ξεκίνησαν όταν είδα την φωτογραφία του Παολίνο) και μέσα απο την καρδιά μου: κάτι, ειλικρινά δεν ξέρω τι ακριβώς, στα μάτια αυτού του ανθρώπου (ίσως η αλήθεια τους), με ώθησε να ανακαλύψω ποιός ήταν. Τα μάτια του με συνεπήραν. Εσένα;