Ειλικρινά, δεν είχα σκοπό να γράψω το παρακάτω άρθρο για την επέτειο 200 ετών από την Ελληνική Επανάσταση εναντίον της Οθωμανικής κυριαρχίας. Υπάρχουν, έστω διαδυκτιακά, τόσα δρώμενα, ιστορικές αναλύσεις, αναφορές, ντοκιμαντέρ από πολύ αξιόλογους δημοσιογράφους, πολιτικούς (όχι, δεν έχουν εκλείψει όλοι ακόμη), καλλιτέχνες, ιδρύματα, πραγματικά με έχουν καλύψει. Ομως μία τυχαία συζήτηση με έναν καταξιωμένο επιστήμονα και γιατρό, πριν λίγα χρόνια και μία παρόμοια αναφορά που άκουσα πρόσφατα σε συζήτηση, μου πάτησαν το κουμπί της αντίδρασης.

Η άποψη του συγκεκριμένου γιατρού ήταν η εξής: ανέλυε τα υπέρ και τα κατά των ανώτερων και ανώτατων σπουδών στην Ελλάδα και το εξωτερικό (να τονίσω ότι έχω γεννηθεί εξωτερικό, Αυστραλία, και έχω ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου εκτός Ελλάδας: το μορφωτικό επίπεδο και η αντίληψη των παιδών εδώ είναι πολύ υψηλότερο από εμάς εκεί έξω, καθόλου τυχαίο ότι όπου πάνε τα ελληνόπουλα διαπρέπουν). Ο συγκεκριμένος άνθρωπος λοιπόν είπε, μέσα σε όλα, κάτι που εμένα μου έμεινε ανεξίτηλο στην μνήμη: “….και φυσικά θα στείλω και τα δύο παιδιά έξω’ στην τελική ποσώς με ενδιαφέρει αν δεν ξέρουν ποιός ήταν ο Κολοκοτρώνης”. Σοκ. Επαθα σοκ. Οχι λόγω ενθνικισμού, αλλά λόγω σεβασμού στους γνωστούς και άγνωστους ανθρώπους, γυναίκες και άντρες, που έχουν δώσει την ζωή τους με χαρά, από τον Λεωνίδα και τους 300 του, τον Παπαφλέσσα και τους 500 του, για να επιτρέπουν, ανά τους αιώνες και παρά τις προσπάθεις των εκάστοτε εισβολέων, να φυτρώνει κάθε φορά ένα από τα πανέμορφα λουλούδια της Μεσογείου, η Ελλάδα μας. Οσες μα όσες φορές και να έχει τσαλαπατηθεί, καεί, κοπεί το λουλούδι αυτό, δεν ξεριζώνεται. Είναι η μόνη γλώσσα, η μόνη ιστορία, η μόνη χώρα στον πλανήτη που είναι ακόμη τόσο ζωντανή, κοντά στην ρίζα και την μήτρα της. Δεν υπάρχει ούτε μία γενιά στην Ελλάδα που να μην έχει άμεσα ή έμμεσα νιώσει τον πόλεμο ή την απειλή του πολέμου. Από κοντινούς και μακρινούς ‘γείτονες’. Και είμαστε ακόμη εδώ.

Σας αφήνω λοιπόν με δύο σκέψεις μου. Πρώτον, να αγκαλιάσετε τους μετανάστες και ακόμη περισσότερο τα παιδιά τους που έχουν γεννηθεί ή μεγαλώσει εδώ. Το ελληνικό D.N.A. είναι από την αρχαιότητα όμορφα ανακατεμένο, σαν νόστιμη συνταγή της Μεσογείου, με τους υπόλοιπους αξιόλογους πολιτισμούς όπως των Φοινίκων (Λίβανο), Ασσύριων (Συρία, Ιορδανία), Αιγύπτιων, Ναβαταίων (Αραβία). Οπως προανέφερα, γεννήθηκα στην Αυστραλία, είναι η πατρίδα μου και την λατρεύω, γιατί, με τα συν και τα πλην της, μας αγκάλιασε και πρόσφερε στους παππούδες, γονείς μας, ότι και στα παιδιά της, κατά την μεγάλη άφιξη των Ελλήνων στα 60’ς. Θα ανατριχιάσετε αν δείτε τα μνημεία που έχουν φτιάξει οι Αυστραλοί στην Μελβούρνη, στους μετανάστες. Δεύτερον, αυτή η επέτειος δεν έχει απλά να κάνει με τα 200 χρόνια και έναν άνθρωπο μόνο, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Είναι υπόμνημα σε όσους νομίζουν ότι, είτε με πόλεμο όπλων, είτε με οικονομικό πόλεμο, θα μας συνθλίψουν. Ομως, ο Κολοκοτρώνης είναι το πρόσωπο που συμβολίζει όλα τα παραπάνω. Είναι το λάβαρο, η σημαία, που από μόνα τους είναι πανιά αλλά δεν είναι. Συμβολίζουν το σθένος, το θάρρος και την επιμονή για επιβίωση ενός έθνους που δεν είναι ούτε πιο σημαντικό ούτε πιο ασήμαντο από τα υπόλοιπα. Είναι ίσο. Δεν είμαστε ίδιοι, ευτυχώς, είμαστε όμως ίσοι. Πείτε μου κάτι: πιστεύει κάποιος από εσάς ότι αν, σε ένα παράλληλο σύμπαν, καθόμασταν παρέα με τον Κολοκοτρώνη, θα τον κοιτούσε αυτός ο γιατρός, ο μορφωμένος επιστήμονας που έλεγε και η γιαγιά μου, στα μάτια και θα του έλεγε ότι ο αγώνας του και η θυσία του δεν άξιζαν; Ντροπή.

Την κυρίως φωτογραφία σε αυτό το post την τράβηξα όταν επισκέφτηκα την αρχαία Αλτις, δηλαδή το ‘Ιερόν Άλσος’, γνωστό ως αρχαία Ολυμπία. Το άγαλμα αυτό είναι η ‘Νίκη’ του γλύπτη Παιώνιου του Μενδαίου, φτιαγμένο με μάρμαρο από την Πάρο. Ο Κολοκοτρώνης και χιλιάδες άλλοι, έδωσαν την ζωή τους εμποτισμένοι από τα ίδια ιδανικά και αξίες που κυριαρχούν στους Ολυμπιακούς αγώνες, σημαντικά όχι μόνο για τον Ελληνικό λαό αλλά γιά όλον τον κόσμο. Εγώ πάντως, όπως και πολλοί Ελληνες του εξωτερικού και ξένοι, θα είμαι πάντα ευγνώμων για αυτές τις θυσίες, που μου επιτρέπουν να ζω εδώ ελεύθερη, εσύ;