155 years ago, on June 19th, General Gordon Granger, announced in Galveston, Texas that all people held as slaves, were free. To break the actual metal chains, that bound a person to slavery in order to free them, is a condition we can all understand. Why, in that case, is this gesture not enough to secure their freedom? Racism still plagues, not just the United States of America but the entire planet. Perhaps, the root of the need to control and enslave people, hides in the emotional chains that keep us attached to self-destructive tendencies, due to an extreme level of insecurity. Insecurities that plague us from childhood. Let them go. Set yourself free. Then, we can all enjoy, true freedom.

4everbalance.com and the Holistic Wellness Program

Πριν δύο χρόνια ανέβασα το παραπάνω άρθρο, για μία νέα εθνική γιορτή στις 19 Ιουνίου, στην Αμερική, το Juneteenth, το οποίο μοιάζει πιο σχετικό από ποτέ. Γιορτάζεται η απελευθέρωση πριν 155 χρόνια- επίσημα τουλάχιστον- των σκλάβων και της σκλαβιάς., Εδώ μπαίνει μία βασική, δική μου απορία: ποιά είναι η ρίζα της ανάγκης μας, να σκλαβώνουμε και να φερόμαστε τόσο απάνθρωπα, στον συνάθρωπο μας: είναι ανασφάλειες που γεννιούνται στην παιδική ηλικία: Ανάμεσα

στο υποχρεωτικό κλείσιμο της διετίας, τους πολέμους κοντά και μακριά, την λεληλασία της φύσης και των πλασμάτων της, έκανα μία παύση και σκέφτηκα την λέξη ‘slave=σκλάβος’. Οχι τόσο από που προήρθε (όταν το Σλαβικό- Slav-ic έθνος σκλαβώθηκε από τους Μουσουλμάνους της Ισπανίας τον 9ο αιώνα Μ.Χ.) αλλά περρισσότερο τι σημαίνει σωματικά, κάτι που το αντιλαμβανόμαστε εύκολα. Κοίταξα την αρχαία ρίζα της δικής μας λέξης ‘δούλος’. Μια απο τις πολλές λέξεις που συνδέεται με το ‘δούλος’ είναι και η λέξη ‘δύη’. Αν σου ήρθε στην σκέψη η δύση του Ηλιου (άρα το ξεκίνημα του σκότους), καλά το σκέφτηκες. Μία άλλη έννοια αυτής της λέξης, πιο συγκλονιστική για εμένα, είναι η μιζέρια (δύη).

Μιζέρια: τι δυνατή και τρομακτική λέξη είναι αυτή, που με κάνει να καταλαβαίνω πόσο τρομακτική είναι η σκλαβιά, σωματική, αλλά και πνευματική (όχι να κατανοώ την ύπαρξη της σκλαβιάς). Επειδή μπορούμε πάλι να ταξιδέψουμε, είμαστε όντως ελεύθεροι; ή απλά μας ΄επιτρέπουν’ να κυκλοφορούμε, να ζούμε; Οταν ξεσπά ένας πόλεμος στην χώρα σου ή αδικία στην προσωπική σου ζωή, πόσο πραγματικά ελεύθερη/ος είσαι να προστατευθείς; Γεννιόμαστε ελύθεροι, αλλά προφανώς, δεν ζούμε ελεύθεροι. Είναι επειδή μας έχουν πάρει την ελευθερία ή την έχουμε παραχωρήσει; Γιατί να το κάνουμε αυτό; Γιατί έτσι μάθαμε. Στο άμεσο και έμμεσο περιβάλλον μας, μάθαμε να δίνουμε την ελευθερία μας. Γιατί; Φόβος και ανασφάλεια. Ισως έφτασε η στιγμή να ‘ξανακαλωδιώσεις’ τον εγκέφαλο σου και να πάρεις την δύανμή σου πίσω. Κάνε την δική σου έρευνα, βρες την μέθοδο ή τον ειδικά που σου ταιριάζει και πέτα τα όλα: βαριά, τοξικά συνήθεια και ψυχολογικά βάρη ή ενοχές, που σε κρατάνε πίσω. Ελευθέρωσε το μυαλό σου. Ελευθέρωσε τον εαυτό σου. Τα καλά ακολουθούν.